HET IS NIET VREEMD EN RAAR HOE JE JE VOELT

Ik schrijf dit blog omdat ik na mijn ziekte zelf heel vaak heb gedacht, waarom voel ik me nou zo vervreemd van iedereen, en waarom voel ik me zo verdrietig en soms zelfs ontheemd. Deze gevoelens waren het sterkst als in een groep, op een feestje of bijeenkomst was.

Recent zag ik deze emotie terug bij anderen in mijn omgeving. Allemaal mensen die of iemand hadden verloren, of terug kwamen na ziekte.

Ik vroeg me af, weten zij wel dat deze gevoelens heel normaal zijn en dat dit een onderdeel is van een rouwproces.

Want verlies van gezondheid IS een rouwproces.

Wat is de reden waarom je je vervreemd en verdrietig voelt?

Jij bent na je ziekte veranderd. Je kijkt anders naar de wereld en de mensen om je heen.

De “persoonsverandering” die je doormaakt na ziekte is een geleidelijk proces. Je kan het vergelijken met toen je opgroeide. Je vormt je persoonlijkheid door dingen te ontdekken en te doen. Te onderzoeken wat wel en niet bij je past, wat je grenzen zijn en wat je wil en nodig hebt. Deze persoonlijke groei gaat met vallen en opstaan met verdrietige momenten en vreugdevolle momenten. Met angst en moed. Uiteindelijk zullen de meesten ons in een fase komen in het leven, waarin wij ons geaard voelen, bodem krijgen zodat wij ons prettig en veilig voelen.

Na ziekte is die bodem waarop je rekende en vanuit ging, veranderd. De basis onder je voeten voelt niet meer zo prettig en veilig als voorheen. Dit beïnvloedt jouw veiligheidsgevoel en emoties. De gevoelens die hierbij vaak worden ervaren zijn gevoelens van onrust, onbegrip, niet gezien en gehoord horen, eenzaamheid en soms ook gevoelens van angst en onzekerheid.

Waarom voel je je in contact met anderen dan zo ongemakkelijk en niet in verbinding?  

Jouw nieuwe IK vormt zich niet van vandaag op morgen. Dit is een veranderingsproces waarin jij je weg aan het zoeken bent. De ander is nog dezelfde, maar wat jij wilt, voelt en wat je nodig hebt, is voor jou nog niet geheel duidelijk. Door deze onduidelijkheid bij jou, is de kans zeer groot dat er een gevoel van geen verbinding en connectie met de ander ontstaat. Wat kan leiden tot een gevoel van eenzaamheid en vervreemding ten opzichte van die ander. Bij mij, gaf dit vaak een heel verdrietig gevoel.

Zodra jij weer beter weet wie je bent en wat je wilt, kan er een nieuwe verbinding ontstaan met de ander. En dan kan de energie weer gaan stromen en voel je je gehoord gezien en gekend.

Dus, die eenzame periode is echt heel vervelend, maar deze is tijdelijk. Ik had gewild dat ik dat had geweten. Want ik heb vaak gedacht, weet je wat, ik pak mijn paspoort, ik ga weg en kom nooit meer terug. Ik heb hier niets te halen en te brengen.

Persoonlijke coaching  

Een veranderingsproces kost tijd en neem je tijd! Maar, als je merkt dat je veranderingsproces stagneert of je negatieve emoties sterker worden, vraag dan om hulp.

Praat over je zorgen, de zoektocht naar je nieuwe ik en het ongemak wat dit bij jou oplevert.

Door het stellen van de juiste vragen over wat je voelt, denkt, doet en reflectie, kan een ander licht worden geschenen op jouw proces. Hierdoor stap je uit je standaard denk-,voel- en doe-stramien. Ik merk dat dit verrassende inzichten oplevert. Dat was zo bij mijzelf en ik zie het ook bij mijn coachees.

Denk bij het doen van een hulpvraag aan een coach, therapeut of huisarts. Kijk naar wat voor jou past. Maar vraag hulp, blijf niet aanmodderen en zorg dan je niet op het punt komt dat je iedereen achter wil laten omdat je je zo ontheemd voelt…… daarbij je neemt jezelf mee dus dat is zo wie zo geen oplossing.

Gelukkig ben ik gebleven, en afgelopen weekend gaven wij, mijn man en ik een feestje voor ons 26 jarig huwelijk. Familie en vrienden waren hierbij aanwezig en wat ben ik dankbaar dat ik deze mensen om mijn heen heb, En dat mijn nieuwe plek van de nieuwe Wendy zo goed past in het geheel. Voor mij een enorme aanpassing, maar ik realiseer mij, ook voor de mensen om mij heen.

Warme groet,  Wendy